شهرزاد عبدالمجید؛ بازیگر مجموعه «یادگاری های مادربزرگ»: در هر سنی که باشم از کارهای کودک غافل نمی شوم

شهرزاد عبدالمجید را بیشتر با سریال خاطره انگیز «در پناه تو» به یاد داریم. بازیگری که هر چند حضور در بیش از بیست مجموعه تلویزیونی، فیلم سینمایی و تله فیلم را در کارنامه خود دارد اما دلیل اصلی ما برای این گپ و گفت حضور وی در برنامه «یادگاری های مادربزرگ» است که در گروه کودک و نوجوان شبکه دو سیما تولید شده و یکشنبه و سه شنبه ساعت 15:40 و پنجشنبه ها ساعت 15:00 روانه آنتن می شود.
او سابقه همکاری در چند پروژه کودک را دارد  که به یاد ماندنی ترین آنها «خاله رویا و تقی» است، عروسکی که هنگامه مفید و مرضیه محبوب در خلق آن نقش پررنگی داشته اند. او در کنار عروسک های مختلفی با کودکان هم زبان شده است. در ادامه مطلب گفتگوی ما با این بازیگر را می خوانید.

•    خانم عبدالمجید کار کردن با عروسک ها برای شما چگونه است؟ چقدر حضور در عرصه کودک را می پسندید؟
من احساس می کنم ارتباط خوبی که با کودکان برقرار می کنم به این دلیل است که کودک درونم فعال است. بازی کردن با عروسک را خیلی دوست دارم چون احساسی که از یک عروسک متکلم و جان دار به شما دست می دهد قابل توصیف نیست. ضمن اینکه دنیای بچه ها برای من دنیای قشنگیست و همیشه هم گفته ام در کنار کارهایی که در تلویزیون، سینما و تئاتر انجام می دهم در هر سن و شرایطی که باشم از کار در حوزه کودک غافل نمی شوم.
•    پس چرا به نسبت علاقه ای که ابراز کردید؛ فعالیت تان در حوزه کودک در مقایسه با حضور در کارهای بزرگسال محدود است؟
تله فیلم «ویلای پرماجرا»، «خاله رویا و تقی جان» و ... را برای کودک کار کرده ام اما به طور جدی دوست داشتم که با عروسک هایی خاص کار کنم که تداوم داشته و بتوانند ارتباطی خوب با بچه ها برقرار کنند. در پروژه «یادگاری های مادربزرگ» هم عروسک ها را در بدو امر که دیدم برایم بسیار جذاب بودند. شخصیت های این عروسک ها برای من تفکیک شده است، شاید از نظر یک فرد عادی این تفاوت ها قابل مشاهده نباشد اما برای من متفاوت هستند.
•    منظورتان از یک کار «خاص» چیست؟ دقیقا چه ویژگی هایی مدنظرتان است؟
از نظر من یک کار عروسکی کودک زمانی خاص می شود که شخصیت عروسک هایش تکراری نباشند و پیشنیه داشته باشند. عروسک ها؛ عروسک های نویی باشند. پردازش داستان و قصه قابل تامل باشد و البته تداوم داشته باشد. از نظر من «یادگاری های مادربزرگ» به دلیل ویژگی هایی که بر شمردم کار خاصی است.
•    برخی از برنامه ها قادرند هم مخاطب کودک را جذب کنند و هم بزرگسال را. به نظر شما چه عواملی باعث می شود دامنه مخاطبان یک برنامه گسترده تر شود؟
شخصیت پردازی برای عروسک ها عامل مهمی است. عروسک هایی که ویژگی های شخصیتی مشخصی ندارند مخاطب را جذب نمی کنند. اما عروسک هایی که شناسنامه و هویت مشخصی دارند، برای شان داستان خاصی نوشته شده و در کنار بازیگران مختلف بزرگسال ایفای نقش می کنند گستره مخاطب پذیری را افزایش می دهند.
•    چرا برنامه های کودک با وجود اهمیت و تاثیرگذاری که دارند به اندازه یک کار بزرگسال جدی گرفته نمی شوند؟ هرچند هستند چهره هایی که صداپیشگی و بازیگری در کنار عروسک ها را انجام داده اند، اما تعدادشان محدود است.
بازیگر وقتی رو در رو با عروسکی بازی می کند یک مقوله است و بازی گردان و صداپیشه یک بخش دیگر ماجراست. زمانی بود که برنامه های عروسکی از وجود بازیگران شاخصی بهره می برد اما از یک زمانی به بعد این اتفاق بسیار کم شد. شاید زیاد شدن عروسک ها و اینکه در هر برنامه ای حضور داشته باشند یا کوچک پنداشتن حضور عروسک ها و شخصیت شان منجر به این اتفاق شده. الان می بینیم که در یک برنامه، عروسکی وجود دارد و برای مخاطب هم جذاب می شود اما این جذابیت فقط تا زمانیست که برنامه پخش می شود و نمی توان از عروسک خارج از چارچوب آن برنامه توقع داشت. بر خلاف این دسته هستند عروسک هایی که بعد از تمام شدن یک برنامه هم ظرفیت شان آن قدری هست که در پروژه های سینمایی و ... هم ادامه دهند و مورد استقبال هم قرار بگیرند.
نمی دانم چرا به کار کودک خیلی اهمیت داده نمی شود حتی در جشنواره کودک هم تعداد کارهای قابل تامل محدود است. ممکن است به دلیل این باشد که هزینه ساخت این گونه برنامه ها زیاد است.
•    شاید اگر برنامه ای مخاطب داشته باشد هزینه آن هم تامین شود.
خب تا برنامه ای ساخته نشود که ما متوجه نمی شویم مخاطب داریم یا خیر. باید شروع کنیم به برنامه سازی آن هم به تعداد زیاد و البته با کیفیت تا به تبع آن مخاطب ها هم افزایش یابند.
•    شما بیش از بیست سال یعنی از حدود سال 71 در حوزه تلویزیون و سینما سابقه فعالیت دارید. اولین کارهای شما هم مجموعه هتل و سریال خاطره انگیز در پناه تو بوده است. اما در میان کارهای شما فاصله زیاد می افتد؛ چرا؟
به هر حال شرایط متفاوت شده. در گذشته پروژه زیاد بود و بازیگر کم؛ اکنون برعکس شده یعنی پروژه ها کم شده اند و به نسبت آن بازیگران زیاد. یکی دیگر از دلایل آن هم این است که ترجیحا سعی می کنم کارهایی انتخاب کنم که به نوعی دلی باشند و دوست شان داشته باشم. در گذشته هر کاری را قبول می کردم برای اینکه شناخته شوم. زمانی هم به دلیل دوری جغرافیایی نمی توانستم پروژه ای را قبول کنم.
•    خودتان نقطه عطف کارهای تان را چه مجموعه ای می دانید؟
من همه کارهایی که انجام داده ام را دوست دارم حتی زمانی که پر کار بودم هم نقش هایم را دوست داشته ام و هر چه در توان داشته ام برای رسیدن به آن شخصیت گذاشته ام.